ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΠΙΝΕΛΟ

Κάποτε ζωγράφιζα μουντζούρες.
Τώρα ζωγραφίζω πια καρδιές.
Κάποτε ζωγράφιζα το μαύρο.
Τώρα κοίτα χρώματα, για δες!

Κάποτε σχεδίαζα τους κύκλους.
Πίστευα από κείνους δε θα βγω.
Τώρα βγήκα από λαβυρίνθους.
Τη ζωή μου τώρα κυνηγώ.
Ξέρω πια πού είναι να τη βρω!

Δώσε μου πινέλο..
Δώσε χρώμα..
Δώσε μου πινέλο
και μπογιές
να σε ζωγραφίσω
λίγο ακόμα
να τις χρωματίσω
τις στιγμές..
Και να σβήσω όλο μου το χθες..

Δώσε μου πινέλο..
Δώσε χρώμα..
Δώσε μου κουβέντες
και στιγμές
για να σε κρατήσω
λίγο ακόμα
μέσα στου μυαλού μου
τις γωνιές..
Δώσε μου για δώρο αγκαλιές..
Δώσε μου αστέρια και στιγμές..

Κάποτε φοβόμουνα τις νύχτες..
Με βασάνιζαν οι ενοχές..
Γύρευα να έβρω τις αλήθειες..
Όμως σκόνταφτα πάνω στο χθες.

Κάποτε το πίστευα το ψέμα..
Ζούσα ασφαλώς μέσα σ΄ αυτό..
Μέχρι που συνάντησα εμένα..
Τώρα τη ζωή μου πια τη ζω..
Σε κανένα λόγο δε χρωστώ!