ΦΤΕΡΩΤΟΣ ΘΕΟΣ

Δεν διαλέγουμε εμείς τα πάντα

Ούτε καν το να 'ρθουμε στη γη

Δεν κρατάει πάντα μια μπαλάντα

Και πεθαίνει ίσως το ''μαζί''

Δεν διαλέγουμε εμείς μπαλάντα

Περπατούμε πάνω σε σχοινί

Δεν το ξέρουμε εμείς το ''πάντα''

Γιατί είμαστε κοινοί θνητοί

Μην με ρωτάς λοιπόν

ως πού θα φτάσει

μία αγάπη τόσο δυνατή

Μην με ρωτάς λοιπόν 

για την αγάπη

κι αν θα υπάρξει και σ' άλλη ζωή

Μία αγάπη τόσο δυνατή

Δεν ξέρω αν θα ξαναγεννηθεί

Δεν διαλέγουμε εμείς τα πάντα

Αν θα έχει ήλιο ή βροχή

Κι ό,τι πίνουμε θυμίζει στάλα

Είν' ατέλειωτη αυτή η βροχή

Δεν διαλέγουμε εμείς μπαλάντα

Φτερωτός Θεός μας οδηγεί

Και δική του ευθύνη είναι πάντα

ποιος και πόσο θα ερωτευθεί

ΙΔΙΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Περίεργο μου φαίνεται

που παίρνουμε τις λέξεις

και φτιάχνουμε παράθυρα,

μπορεί και φυλακές

Περίεργες μου φαίνονται

οι τόσες υποσχέσεις

γιατί οι λέξεις γίνονται

αντίο σαν στιγμές

Περίεργα μου φαίνονται και τα δικά σου λόγια

άλλοτε είναι έρωτας, άλλοτε είναι μπόρα

Περίεργες μου φαίνονται αυτές οι καταστάσεις

παράδεισος και κόλαση οι ίδιες διαστάσεις

Περίεργο μου φαίνεται

που παίρνουμε τραγούδια

και γίνονται τα όνειρα

οι νέες μας ζωές

Περίεργο μου φαίνεται

που όλα μοιάζουν ίδια

και τόσο αδιάφορα

τις λίγες Κυριακές

Περίεργο μου φαίνεται

που τώρα δε με θες

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

Μην μου ζητάς να γράψω ένα στίχο

που να ΄ναι εσύ γιατί πώς να σε φτάσω

μην μου ζητάς να γράψω ένα στίχο

χωρίς εσένα πώς να σχεδιάσω

Πολλές φορές προσπάθησα σου λέω

τον πιο ωραίο στίχο να σου γράψω

μα δεν μπορώ αυτά όλα που νιώθω

σε ένα στίχο μέσα να εκφράσω

Τολμώ να πω πως είσαι εσύ το ποίημα

κι εγώ απλά απέξω και θαυμάζω

σαν θεατής και δίχως κάποια ζήλια

θα ΄θελα έστω λίγο να σε φτάσω

Τολμώ να πω πως είσαι εσύ το ποίημα

κι εγώ απλά απέξω σε διαβάζω

μα όσα κρύβει μέσα αυτό το ποίημα

θα ΄θελα τόσο να τα καταλάβω

Προς το παρόν μονάχα σε διαβάζω..

Μην μου ζητάς να γράψω ένα στίχο

δεν έχω λόγια, δεν έχω εικόνες

Μ' έχουν θαμπώσει όλα όσα νιώθω

και θα 'ναι οι στίχοι δίχως τους κανόνες

Πολλές φορές προσπάθησα να πάψω

μες στο μυαλό μου να σε μεγεθύνω

μα δεν μπορώ ποτέ μου να ξεχάσω

αυτά που δεν μπορώ να τα αγγίξω

ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΜΟΥ ΜΕΤΡΩ

Τις πληγές μου μετρώ

κι είναι πάντοτε μία

το μεγάλο εγώ

η μεγάλη απουσία

Τις πληγές μου κοιτώ

κι είναι πάντοτε ώρα

κάτι νέο να βρω

κάποια άγνωστη χώρα

Τις πληγές μου μετρώ

Ευτυχώς που υπάρχεις

Ευτυχώς σ' αγαπώ

και αυτό μετριάζει

έστω λίγο το εγώ

στο μυαλό σαν τρυπώνεις

Ευτυχώς σ' αγαπώ

κι είν' αυτό που με σώζει

Το γλυκό σ' αγαπώ

το εγώ μου στριμώχνει

Το γλυκό σ' αγαπώ

τα κομμάτια ενώνει

Τις πληγές μου μετρώ

που δεν μοιάζουν με δώρα

όταν μέσα πονώ

δεν περνάει η ώρα

Τις πληγές μου κοιτώ

τα παλιά μου σημάδια

τ' αγαπώ, τα μισώ

και τα ντύνω με χάδια

ΜΠΑΛΑΝΤΑ

Όσα κρύβουν τα μάτια

δεν τα λένε τα χείλη

η αγάπη κομμάτια

απ' το ίδιο ταξίδι

Όσα βλέπουν τα μάτια

δεν κρατάει η μνήμη

θα σε ψάχνω στο πάντα,

στη χαρά και τη λύπη

Όσα λένε τα μάτια

δεν τα λένε οι φίλοι

είν' τα χέρια μου άδεια

μία σκέψη ''μου λείπεις''

Όσα είναι για πάντα

δεν αγγίζει η λήθη

κι ό,τι μένει για πάντα

είν΄ απλά το ταξίδι

Μοναχά το ταξίδι

Μία σκέψη ''μου λείπεις''

Μοναχά η αγάπη

ίσως πάντα κρατάει

Μοναχά το ταξίδι

Δεν θα μείνουμε φίλοι

Θα 'σαι πάντα για πάντα

η δική μου μπαλάντα

ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Μου λες την έμπνευση να μην την κυνηγώ

θα 'ρθει αυτή και τα φτερά της θα απλώσει

μα το τραγούδι είναι τρόπος για να ζω

όταν στο δρόμο όλα θα 'χουνε νυχτώσει

Γι' αυτό θα γράφω μέχρι να 'ρθει το πρωί

για μια αγάπη, ένα έρωτα, μια νιότη

Θα 'ναι τραγούδι κάθε ήχος σιωπής

και κάθε ήχος όταν πλέον ξημερώνει

Μου λες την έμπνευση να μην την κυνηγώ

και διαλείμματα να κάνω μες στο χρόνο

μα το τραγούδι είναι ό,τι αγαπώ

κι ό,τι δεν μ΄ άφησε ποτέ στον κόσμο μόνο

Γι' αυτό θα γράφω μέχρι να 'ρθει το πρωί

για μια αλήθεια, μία γεύση, ένα χάδι

Θα 'ναι ταξίδι κάθε ανάσα της ψυχής

με θέα πάντα το ολόγιομο φεγγάρι

Θα το κοιτάζω κι έτσι θα σε βρίσκω πάλι...

ΕΣΤΩ ΕΝΑ ''Σ΄ ΑΓΑΠΩ''

Δώσε μου τον χώρο

και θα μπω μες τη βαλίτσα σου

Δώσε μου σχοινί

κι από κείνο θα πιαστώ

Μια Κυριακή

να χωρέσω στα ταξίδια σου

Μια Παρασκευή

κάτι για να προσδοκώ

Δώσε μουσική

να ακούσω τα τραγούδια σου

Να 'μουνα εγώ

έστω ένα ''σ' αγαπώ''

Όλη τη ζωή

με ανέσταινε το "έλα σου''

μα το ''σ' αγαπώ''

ήταν πάντα μυστικό

Δώσε μου τον χρόνο

και θα γίνω η ασπίδα σου

όταν πολεμάς

μην με έχεις για εχθρό

Όμορφη στιγμή

με ζεσταίνει η αλήθειά σου

όμως στη ζωή

ψέμα ήσουν δυνατό

ΑΝ ΕΙΧΑ..

Ξέρεις αν είχα φωνή

θα μιλούσα ζωή

θα μιλούσα

Ξέρεις αν είχα μυαλό

θα γεννούσα καλό

θα γεννούσα

Ξέρεις αν είχα καρδιά

θ' αγαπούσα ξανά

θ' αγαπούσα

Μα δεν έχω καρδιά

έδωσα μια φορά

όσο ζούσα

Ξέρεις αν είχα ψυχή

θα ντυνόμουν γιορτή

θα ντυνόμουν

Και αν είχε βροχή

κάτω από τη βροχή

θα στεκόμουν

Ξέρεις αν είχα μυαλό

θα 'χα πάντα καιρό

να σε διώξω

Μα δεν έχω μυαλό

Είχα μόνο εαυτό

να σου δώσω

ΣΑΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Την αλήθειά μου έλα και πιες

κι αν δεν τη βρεις τόσο δική σου

βγάλε με ευθύς απ' τη ζωή σου

Την αλήθειά μου πάρε και βρες

μες στη ζωή την δύναμή σου

και τη στιγμή του παραδείσου

Μην με ρωτάς για το ψέμα 

ήμουν εκεί πριν το τέρμα

κι είναι τα πάντα ένα ψέμα

μα σαν αλήθεια τα ζω

Μην με ρωτάς για το ψέμα

και μην με ντύσεις κανένα

ούτε καρδιά μου για σένα

μάθε πως δεν θα ντυθώ

Την αλήθειά μου έλα και πιες

κι αν δεν τη θες μες στη ζωή σου

ψάξε να βρεις μία δική σου

Την αλήθειά μου πάρε και δες

μες στη στιγμή είμαι μαζί σου

βγες απ' το χθες, τη φυλακή σου

''ΕΓΩ''

Όταν οι στίχοι σου δεν σε εκφράζουν

ήρθε η ώρα ν' αλλάξεις "εγώ"

Όταν οι στίχοι σου δεν ξεκουράζουν

ήρθε η ώρα να πεις "μ' αγαπώ"

Είναι τα όνειρα τόσο μεγάλα

μοιάζω μικρός για να τα χειριστώ

Μα απ' το όνειρο πίνω μια στάλα

όταν τα μάτια σου ξανακοιτώ

Όταν οι στίχοι σου πια σε κουράζουν

ήρθε η ώρα να πεις "σταματώ"

Κι αν τα αισθήματα πια δε σου μοιάζουν

ήρθε η ώρα ν' αλλάξεις "εγώ"

ΔΡΟΜΟΣ ''ΜΟΝΑΞΙΑ''

Δεν έχω στίχο να σου πω
Δεν έχω λέξεις να ντυθώ
Δεν έχω στόμα
Και πίνω δίχως να μεθώ
Και περπατώ χωρίς σκοπό
Κι αλλάζω χώρα

Γυρίζω πίσω-προχωρώ
δεν έχω κάτι να κρατώ
λίγο ακόμα
Κάτι δικό μου αληθινό
Πέρα απ' το ψέμα που μισώ
το μαύρο χρώμα

Δεν έχω τίποτα άλλο πια
Και ούτε είχα και παλιά
παρά το ρόλο
που παίρνουν όλα τα παιδιά
να 'ναι καλά, να 'ναι σωστά
αυτό είν' όλο

Δεν έχω τίποτα άλλο πια
Ήτανε πάντα μοναξιά
αυτός ο δρόμος
κι εγώ τον πήρα σοβαρά
μα το κατάλαβα αργά
δεν έχω χρόνο

Αυτό είν' όλο
Δεν έχω χρόνο
Για άλλο ρόλο

Δεν έχω στίχο να σου πω
Δεν έμαθα να αγαπώ
Δεν είχα χρόνο
Όμως νομίζω σ' αγαπώ
Το πρόσωπό σου συναντώ
σε κάθε δρόμο

Γυρίζω πίσω-προχωρώ
δρόμος χωρίς σταματημό
μακρύ ταξίδι
μα από την άλλη σταματώ
είναι στιγμή αυτό που ζω
κι έτσι θα μείνει