ΞΕΦΡΕΝΟΣ ΧΟΡΟΣ

Παλεύω με το μόνο που παλεύει
ο κάθε άνθρωπος μες στη ζωή
Σε μια γωνιά μου στήσανε καρτέρι
τα λάθη, οι φοβίες της ψυχής

Παλεύω και η σκέψη ταξιδεύει
σε μονοπάτι δύσκολο, θαρρώ,
και αν και βλέπω εκείνο το αστέρι
τη νύχτα μες στα χέρια μου κρατώ

Τη νύχτα μου τη στήνει η ψυχή μου
μπροστά μου σ' ένα ξέφρενο χορό
Η νύχτα χαϊδεύει το κορμί μου
Η σκέψη μού βαραίνει το μυαλό
Τα βλέφαρά μου κλείνω μα πονώ

Αντέχω όμως κάτι δεν αντέχει
Ο κόσμος μας δεν είναι μαγικός
Και μόνο η καρδούλα μου το ξέρει
Ο λήθαργος βαθύς και δυνατός

Και τώρα που η σκέψη δραπετεύει
Και ξέφυγα απ' το λήθαργο αυτό
Ποτέ μου δεν το πιάννω αυτό το αστέρι
Μα ίσως καταβάθος φταίω εγώ