Πάνω σε σκοινί ακροβατάς
και ακροβατώ μες στην παράνοια
Αν αρκούσε να με αγαπάς
τότε θα σου έγραφα μπαλάντα

Είσαι τόσο όμορφος αλλά
δεν μπορώ καθόλου να σ' αγγίξω
όταν δεν μ' ανοίγεις την καρδιά
πώς καρδιά μου να σε προσεγγίσω

Και αν μες στη σύγχυσή σου ζεις
ζω κι εγώ να ξέρεις στη δική μου
Μα θα ήθελα να ΄σουν εκεί
εκεί όπου τρέχει η ψυχή μου

Πώς φοβάμαι τώρα βρε ψυχή μου

Μέσα στη ψυχή σου περπατώ
και αν και τα παπούτσια έχω σκουπίσει
σου αφήνω πάλι μοναξιά
και αυτό στ' αλήθεια με λυγίζει

Είσαι τόσο όμορφος αλλά
πού να βρω τον τρόπο να σε φτάσω
πόση να βιώσω μοναξιά
ώστε λίγο να σε καταλάβω

Ώρες ώρες νιώθω πως σε χάνω